''Λουκάνικος''

170χ140 cm

acrylics and spray paint on canvas

Κάποτε δούλευα στο Γαλλικό Ινστιτούτο, πρακτική στο σύνδεσμο καθηγητών γαλλικής φιλολογίας. Bγήκα έξω απ`το υπόγειο να πάρω λίγο αέρα και όλοι έλειπαν, κανένας στο κτίριο, σαν ταινία θρίλερ. Βγαίνω έξω, φάρσα για βόμβα, κάνεις δεν με θυμήθηκε. Κατεβαίνω τη Σίνα, ζου έξω απ`τη νομική. To 8, ''και την εκκλησία!'' φώναζε ο Κρέοντας, τα θυμάμαι και γελάω.

 Βλέπω τον Λουκάνικο, του μιλάω και με κοιτάζει στα μάτια σαν άνθρωπος, πα να τον χαϊδέψω αλλά δεν έχει καιρό για τέτοια. Αράζω εκεί και τον χαζεύω. Πάντα πρώτη μούρη στα μπάχαλα ο τύπος, ζητούσε δράση. Ήξερε πως παίζεται το παιχνίδι, υπερασπιζόταν το κοπάδι του και όχι τους κλώνους.

Περνάει τo 221, προτιμώ να αράξω  με τον λουκάνικο, θα πάρω το επόμενο.

Ελεγκτής! Φτού. 

Δεν τον ξαναείδα σε πορεία από τότε.

Έσβησαν και οι φλόγες.