''Kota Mask''

''1914-2014''

Ένα ζάκι μένει εδώ στο Ταζ Μαχάλ,

κοντά στην Ακρόπολη,

το κλείδωσαν όμως μέσα,

το φάντασμα του, κάνει γκραφίτι ακόμα,

με ένα καν που βρήκε πεταμένο,

το είχε πετάξει ο Ασόντ αλλά είχε λίγο μέσα,

του έκανε βουντού και δεν τελείωνε ποτέ.

Ο Ναρ τον είχε γνωρίσει, φορούσε μια μάσκα Αφρικάνικη,

ήταν το μόνο που του είχε απομείνει,

του την είχε αφήσει παπούς του,

που δεν γνώρισε ποτέ.

Ανάμεσα στους 2 μεγάλους πολέμους

έζησε στην Αφρική,

Κονγκό και Καμερούν, 

την φωτιά των ναζί δεν ήθελε να ζήσει.

Ταπεινός και φτωχός επέστρεψε στην μαύρη γη με τους λευκούς ανθρώπους,

μαζί έφερε και την μάσκα του μάγου που θεράπευσε.

Μάγος Αρχηγός, φιλόσοφος στην εξουσία

έπασχε απο ημικρανία και τυραννούσε τον μικρό λαό του.

Ξεψύχησε ο μάγος, ο παπούς και το τζάνκι.

Τη Μάσκα, ποτέ δεν πούλησε, να πάρει πρέζα.

Η πρέζα μοναδική του σύντροφος,

Πλάι στη κοκά κόλα και την σοκολάτα,

ότι χρειαζόταν για να επιβιώσει.

Ένα βράδυ η μάσκα πήρε την ψυχή του και την έριξε στον τοίχο

δίπλα στις γυμνόστηθες αφίσες και την νεκρωμένη του συνείδηση,

την έσπασε σαν το σπρέι που ποτέ δεν τελειώνει

κι όλα έγιναν μπλε.

Μπλε.

Μπλε.