''Raw Sculpture 2''

Αυτό το γλυπτό το είχα φτιάξει το 2009.

Έμενα ακόμα στην φοιτητική εστία και δεν είχαμε καταλάβει ακόμα τους υπόλοιπους χώρους για να δουλεύουμε, μόνο το ''Μαύρο Κουτί'' για το θέατρο (Όσοι έμεναν στην Φ.Ε.Π.Α καταλαβαίνουν). Αυτά τα γύψινα γλυπτά τα έφτιαχνα στο μπαλκονάκι του δωματίου μου. Μόνο η γειτόνισά μου τα έβλεπε και με κέρναγε και κάνα γλυκάκι ενώ τα χέρια μου ήταν βουτηγμένα στον γύψο. 

Τα περισσότερα, τα έχω δώσει σε φίλους ή τα έχω πουλήσει ή τα έχω τοποθετήσει σε δημόσιους χώρους. Αυτό είναι το τελευταίο γλυπτό απ`αυτήν την εποχή που ήμουν ακόμα φοιτητής στην φιλοσοφική και έμενα στην εστία. Με μεγάλη μου χαρά το τοποθέτησα δίπλα στο δρομέα, που είναι ένα απ`τα αγαπημένα μου ''καθεστωτικά'' έργα στον δημόσιο χώρο. Θυμάμαι μια φορά, στο λεωφορίο 221, καθώς κατέβαινα προς κέντρο, έναν γεράκο να λέει βλέποντας τον Δρομέα ''τι είναι αυτή η αηδία; Αντι να βάλουν έναν Κολοκοτρώνη έναν Καραΐσκάκη''... Τότε κατάλαβα πως αυτό το έργο ήταν μια ''κόντρα'' στον συντηρητισμό και δεν έχει σημασία αν είναι όμορφο ή άσχημο ή απλά ένα γκίμικ. Ευχαριστούμε τον Κώστα Βαρώτσο που έδωσε μια νέα πνοή στην πόλη μας, με το έργο του και συγνώμη για το θράσος μου, που τοποθέτησα το δικό μου μικρό έργο δίπλα στον αγαπημένο Δρομέα.