\

   Την κυψέλη πάντα σνόμπαρα, πυκνοκατοικημένη, καυσαέριο, βρωμιά, ποτέ δεν μου άρεσε. Το περασμένο καλοκαίρι, ο Μενέλαος, Ο Αντωνάκης και η Πηνελόπη με έκαναν να την δω με άλλο μάτι. Ένα βράδυ του Αυγούστου δειπνήσαμε με τον Μενέλαο και τον Κρέοντα στην πλατεία που έχει το ίδιο χυτό άγαλμα με την πλατεία Εξαρχείων. Δίπλα μας καθόντουσαν οι αδερφές Παξινού και μιλήσαμε για το νέο τους μυθιστόρημα. Ξύπνησα πρωί Σαββάτου να κατεβάσω λεφτά να σου πάρω λουλούδια και τσιγάρα. Ρώτησα έναν γεράκο αν υπάρχει τράπεζα εκεί κοντά. Απέναντι μου είπε. -Αχ ναι, δεν την είχα δει. Με ρώτησε τι μέρα είναι, Σάββατο του είπα και τότε κατάλαβε γιατί η τράπεζα ήταν κλειστή. Τελικά σου πήρα σταφύλια. Το ''Au Revoir'' ήταν κλειστό κι αυτό, ήπιαμε δυό μπόμπες στην Φωκίωνος και γυρίσαμε σπίτι χέρι-χέρι. Συναντήσαμε μια παρέα νέων με μπλέ μαλλία, κοιταχτήκαμε και γελάσαμε, όχι για τα μπλε μαλλιά, αλλά σαν επιβεβαίωση, η γειτονιά γίνεται χιπ.     

      Πριν λίγες μέρες με πήρε ο Μ. να με ρωτήσει γιατί δεν έχω ακόμα βάψει στην Kυψέλη. Ο φίλος μου Όπιουμ είχε πια γυρίσει απ τις Αγγλίες και πήγαμε να βάψουμε μαζί, μετά από δύο χρόνια που περάσαμε χώρια. Ο τοίχος ήταν χάλια αλλά τον ξύσαμε, η γλυκύτατη Δήμητρα, μας είπε λίγα λόγια για την ιστορία του κτηρίου και μας σύστησε την κυρία Βάσω που μένει εκεί, μόλις είχε κάνει μανικιούρ και είχε τα νύχια της στο ένα χέρι κοραλί και στο άλλο φυστικί, σαν τα χρώματα που κάποτε σου άρεσαν. Το Άσυλο Ανιάτων λειτουργεί απ`το 1893 και μακάρι να συνεχίσει να προσφέρει βοήθεια σε όσους το έχουν ανάγκη για πολλά ακόμη χρόνια. Είχαμε πολύ καιρό να εισπράξουμε τόσο καλό βάιμπ την ώρα του βαψίματος. Σχεδόν όλοι οι περαστικοί μας είπαν από μια καλή κουβέντα και απ`το άσυλο μας φίλεψαν καφέ και χαλβά σπιτικό, σιμιγδαλένιο. Μακάρι να καταφέρουμε να διακοσμήσουμε και τον υπόλοιπο τοίχο σύντομα.

collaboration wall with This Is Opium, Athens, 2016

Ευχαριστώ και την Σοφία για το σχετικό άρθρο στο ''RISE'' .