''Ιεράπετρα''

Το πλοίο από Πειραιά φεύγει το βράδυ, απ`το κατάστρωμα φαίνονται τα φώτα της κορυφής του Υμηττού και νομίζεις πως αν απλώσεις το χέρι θα φτάσεις την ακρόπολη και θα την βάλεις στην τσέπη σου για σουβενίρ. Σκέιτμπόρντ στο πλοίο που το Νοέμβρη είναι σχεδόν άδειο. Φτάνεις Ηράκλειο και παίρνεις το ΚΤΕΛ για Ιεράπετρα. Πολύ όμορφα. Ο Νοτιάς φέρνει σύννεφα πάνω απ`το νησί αλλά είναι ζεστός και τα νερά ακόμη πιο ζεστά.

        Βρήκαμε ένα παράξενο κτίσμα δίπλα στην θάλασσα, που δεν κατάλαβα ποια είναι η χρήση του. Μάλλον καταφύγιο του πολέμου ή ψαράδικο, δεν ξέρω. Είναι δίπλα στο μπίτς μπαρ Waikiki. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επιλέγουν σε παραδεισένιους προορισμούς όπως τα Ιεράπετρα να δώσουν όνομα στα μαγαζιά τους από άλλους τουριστικούς προορισμούς. Δεν νομίζω να υπάρχει στη Χονολουλού μπαράκι που να το λένε Ιεράπετρα. Waikiki  εκτός απο σερφοπαραλία στη Χονολουλού ήταν και ένα μπράντ παιδικών ρούχων. Το 1996 η θεία μου η Γιώτα απ`την Αμερική μου είχε φέρει τότε μια κόκκινη μπλούζα με ένα τύπωμα στη πλάτη. Το σχέδιο είχε μια μαϊμού και ένα σπρέι. Νομίζω αυτή ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα πως το γκράφιτι έχει μπει για τα καλά στην κουλτούρα του κόσμου και δεν είναι απλά μια αλητεία που κάνει ο Μπάρτ Σίμσον ή μπάκραουντ σε κάποιο βίντεο κλιπ των Naughty by Nature ή βανδαλισμός σε ράμπες του Τhrasher μάγκαζιν.  Έβαψα την πόρτα του παράξενου κτηρίου το βράδυ γιατί δεν ήξερα τι αντίδραση θα είχαν οι ντόπιοι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το στρητ αρτ. Σκέφτηκα πως ακόμα και αν αυτό που έκανα δεν είναι ωραίο ή δεν ταιριάζει με το περιβάλλον έδωσα λίγο χρόνο ζωής στην πορτούλα που έχει φάει η σκουριά. Ρώτησα την επόμενη μέρα τον Ζέφυρο αν του αρέσει και με αφοπλιστική ειλικρίνεια μου είπε πως είναι πολύ άσχημο αυτό που έκανα αλλά μυρίζει ωραία και ακούμπησε την μύτη του στο μέταλλο ρουφώντας απ`τα ρουθούνια του τον λιβυκό αέρα με την αστεία μυρωδιά των 94. 

Χάρηκα πολύ που σας είδα και υπόσχομαι στον Μάνο πως θα επιστρέψω σύντομα να πιούμε ρακές.