''Graffιto''

Απ`την προϊστορία ως σήμερα το πρωτεύον,θηλαστικό ζώο που αυτό-αποκαλείται άνθρωπος, δηλαδή εμείς, αναζητά την επικοινωνία και την αθανασία. Ένας, μάλλον, ανόητος τρόπος να το κάνει αυτό είναι να χαράζει πάνω σε υλικά με πυκνή μοριακή δομή, όπως τοίχους, διάφορα σχήματα, σχέδια και σύμβολα, αρχέτυπα και μη. Αυτήν την μαλακία την κάνω και εγώ ως επιβεβαίωση πως είμαι άνθρωπος ή αλλιώς Homo Sapiens. Οι Homo Sapiens είναι ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο ζώο το οποίο αφού εξολόθρευσε τα άλλα ήδη που του έμοιαζαν απειλεί και τις υπόλοιπες μορφές ζωής του πλανήτη Γη. Απόλυτος κυρίαρχος πια, απειλούμενος μόνο απ`τις φυσικές καταστροφές άρχισε να ονειρεύεται την κατάκτηση και άλλον πλανητών. Μέσα σε ελάχιστους αιώνες ο άνθρωπος κατάφερε να ξεφύγει απ`την βαρύτητα της Γης και να στέλνει πρέσβεις στο μοναδικό φεγγάρι του πλανήτη μας, την άγονη Σελήνη και πρέσβεις, ρομπότ, σε άλλους πλανήτες και πέρα απ`το ηλιακό μας σύστημα. Σε 7.000.000 χρόνια φημολογείται πως ο ζωογόνος Ήλιος μας, που συνεχώς διαστέλλεται θα απειλήσει και τον πλανήτη μας. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του είδους μας τότε θα υπερισχύσει των ηθικών φραγμών και των παθών μας. Το μίσος προς αλλήλους και ο εγωισμός θα ξεχαστούν και το DNA μας αναγκαστικά θα μεταλλαχτεί με την βοήθεια της βιοτεχνολογίας. Θα δανειστούμε όλα τα χαρίσματα των ζώων που μας περιβάλλουν, όπως την χειμερία νάρκη την πολικής αρκούδας και τα βράγχια των ψαριών για να επιβιώσουμε το μακρύ ταξίδι προς άλλα ηλιακά συστήματα. Εκτός αν καταφέρουμε να ξεκλειδώσουμε τον χωροχρόνο ή κάτι άλλο που δεν έχουμε ακόμα φανταστεί. 

Όλες αυτές τις κοσμογονικές και ανόητες κινδυνολογίες  σκεπτόμουν ενώ έκανα αυτή την τοιχογραφία, επηρεασμένος απ`ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Δεν μου άρεσε ένα σημείο και κουβάλησα όλα τα μπάζα από γύρο για να το καλύψω, στην συνέχεια τα έβαψα ροζ για να διώξω τις μαύρες μου σκέψεις. Ενώ κουβαλούσα τις πέτρες με τα αδύναμα μου χέρια, διέλυσα μια φωλιά μαύρων σκαραβαίων. Σχεδόν έβαλα τα κλάματα, ποιος είμαι εγώ που ξεκληρίζω τα σκαθάρια αυτού του κήπου; Χάρην ομορφιάς, κατέστρεψα το δικό τους ηλιακό τους σύστημα! Απαράδεκτό.

Την επόμενη μέρα βρήκα αρκετούς νεκρούς από δαύτους εδώ κι εκεί στον κήπο της Οδού Σόλωνος, τους είχε καψαλίσει ο Ελληνικός ήλιος. Γι`αυτούς  λοιπόν, ζωγράφισα με μαύρη μπογιά μια μεγάλη φιγούρα, σκαθαρινή, γεμάτη από σύμπαν, με μια μικρή κιθάρα του Όπιουμ, καμουφλαρισμένη, ξεχασμένη απ`το καλοκαιρινό του κάμπινγκ. 

Την επόμενη ημέρα ήρθε ο Σμάρτ απ`τους UDK να μου κάνει παρέα και να μου πει τα νέα για τις δουλειές. Τον Σμαρτ, θαύμαζα απ`όταν ήμουνα μικρός, το `98 στον Πειραιά και φωτογράφιζα με την αναλογική μου μηχανή τα θρόου απς του, χωρίς να τον έχω γνωρίσει, (πως τα φέρνει η τύχη;) . Του ζήτησα να με βοηθήσει να καλήψουμε τον τοίχο κάνοντας ένα απ`αυτές τις μουτσουριές του στυλ. Από πάνω κάρφωσα τα παλία παπούτια του αδερφού μου, δεν έκαναν πια ούτε για sk8, γλιστρούσαν. Κάπου εκεί κοντά κι ένα στένσιλ, γυναικείας φιγούρας, απ`την συνεργασία που είχα κάνει με τον Νικόλα Βεντουράκη για το Όζον και την Δανάη πριν 5 χρόνια. Μια καρέκλα αιωρείται στο ηλιοβασίλεμα στον πλανήτη με τα 3 φεγγάρια και τα 2 άστρα. Αυτήν την καρέκλα κουβάλησα σε πολλές μετακομίσεις και βόλεψα τον κώλο μου πολλές ώρες σε αυτήν, είχε φτάσει η ώρα να αχρηστευτεί και να αποκτήσει υπεραξία. Την είχα βρει δίπλα στην εστία στα Ιλίσια και ήταν το πρώτο πράγμα που έβαψα όταν ήρθα στην Αθήνα. Η Φιόρη με δούλευε γιατί έκανα 2 μέρες να βρω το πιο ωράιο ροζ και το πιο ωραίο γαλανό για να διώξω την σαπίλα τους. Αυτά τα 2 χρώματα γέμισαν πολλές απ`τις ημι-παράνομες τοιχογραφίες μου αργότερα, που με έσωσαν απ`την πρέζα. Αυτό ήταν, τελείωσα. Κουβάλησα όλα μου τα εργαλεία και χαιρέτησα τον σύντροφο προλετάριο Αρτούρ. Μεγάλο μαστόρι.

Στον γυρισμό μου για το υπόγειο συνάντησα πολλούς ανθρώπους, ζόμπι, τουρίστες,καταναλωτές, στο σκηνικό της Οδού Σταδίου που ακόμα μυρίζει φωτιά απ`τις αναμνήσεις και τους  προφητικούς μου εφιάλτες.

Πίσω στο υπόγειο οι γατούλες μου και η CLEO μου.

-Τέλειωσα με το Graffito, πάμε στο Αιγαίο. 

(καλοκαίρι 2014)

''Graffito''

''Ζιαβί''

''Raw Sculpture 2''

Αυτό το γλυπτό το είχα φτιάξει το 2009.

Έμενα ακόμα στην φοιτητική εστία και δεν είχαμε καταλάβει ακόμα τους υπόλοιπους χώρους για να δουλεύουμε, μόνο το ''Μαύρο Κουτί'' για το θέατρο (Όσοι έμεναν στην Φ.Ε.Π.Α καταλαβαίνουν). Αυτά τα γύψινα γλυπτά τα έφτιαχνα στο μπαλκονάκι του δωματίου μου. Μόνο η γειτόνισά μου τα έβλεπε και με κέρναγε και κάνα γλυκάκι ενώ τα χέρια μου ήταν βουτηγμένα στον γύψο. 

Τα περισσότερα, τα έχω δώσει σε φίλους ή τα έχω πουλήσει ή τα έχω τοποθετήσει σε δημόσιους χώρους. Αυτό είναι το τελευταίο γλυπτό απ`αυτήν την εποχή που ήμουν ακόμα φοιτητής στην φιλοσοφική και έμενα στην εστία. Με μεγάλη μου χαρά το τοποθέτησα δίπλα στο δρομέα, που είναι ένα απ`τα αγαπημένα μου ''καθεστωτικά'' έργα στον δημόσιο χώρο. Θυμάμαι μια φορά, στο λεωφορίο 221, καθώς κατέβαινα προς κέντρο, έναν γεράκο να λέει βλέποντας τον Δρομέα ''τι είναι αυτή η αηδία; Αντι να βάλουν έναν Κολοκοτρώνη έναν Καραΐσκάκη''... Τότε κατάλαβα πως αυτό το έργο ήταν μια ''κόντρα'' στον συντηρητισμό και δεν έχει σημασία αν είναι όμορφο ή άσχημο ή απλά ένα γκίμικ. Ευχαριστούμε τον Κώστα Βαρώτσο που έδωσε μια νέα πνοή στην πόλη μας, με το έργο του και συγνώμη για το θράσος μου, που τοποθέτησα το δικό μου μικρό έργο δίπλα στον αγαπημένο Δρομέα.

  ''Kota masks stencils''

1/10
gif

 Vanty Paradis

''640''

(collaboration with This is Opium)

 Ευχαριστούμε πολύ τον Ελεύθερο Κοινωνικό χώρο ΑΝΤΙΠΥΡΑ.

που μας κάλεσε να διακοσμήσουμε τα ντουβάρια τις φιλοσοφικής.

Καλή συνέχεια στον αγώνα σας.  

''Αντίπυρα''

 Το 7 και το 8, Ο Κρέοντας, ο Άλεξ, Η φωτεινή, Ο Ιάσονας, η Αγάπη κι ο Νεκρός. 

Ε ΠΟΥ ΦΟΥ.

Να συνδιαμορφώσουμε,

Ο Καστοριάδης, Ο Ντελέζ, Ο Μαλατέστα και Ο Αξελός.

Το κίνημα,

Η Κούνεβα, Ο Γρηγορόπουλος.

Πόσα μαθήματα χρωστάς;

3, ψέματα 5.

Είναι ρεφορμιστές!

Και γελούσαμε στις συνελεύσεις τις φιλοσοφικής με τις γραμμές σας

και τον ξύλινο λόγο.

Α-λόγο.

Είπε και ένα ποίημα μια φορά ο Στάθης κι έτρεμε

σαν τα ηχεία του που παίζαν breakcore.

Μετά φύγαμε Εράσμους,

Σκότωσαν τον Γρηγορόπουλο,

Η Φιόρη χτυπημένη απ`τους μπάτσους το ίδιο βράδυ στο νοσοκομείο.
Όταν το έμαθα έπινα κρασία με την Έυη,
6 χρόνια έφαγα σ`αυτό το μπουρδέλο,
φιλοσοφική,
bord de l`eau, στην ακροθαλασσιά στα γαλλικά.
6 Δεκέμβρη.
Θα γίνει της πουτάνας της είπα κι έγινε.

'Έκλεψα ένα πορτοκάλι, έξω απ`το μανάβικο στον άγιο Σουλπίκιο.

Συναντηθήκαμε και πήγαμε στην CNT,

χόρευαν φλαμένκο και εγώ σκεπτόμουν την Σάρα απ`την Μούρθια,

μα πόσο ανώριμος ήμουν;

βάψαμε ένα πανό,μες το κρύο.

Μας δέσανε έξω απ`την Πρεσβεία στο Παρίσι,

στο αεροδρόμιο μας ρωτούσαν αν πάμε στην Αθήνα να προτεστάρουμε.

Ναι!

Με το που μπήκα στο αεροπλάνο προσγειώθηκα,

Ελληνίδες διαβάζουν τα πρωτοσέλιδα,

Κάηκε η Αθήνα!

Θα ήθελα να βουτήξω την μούρη της στο φαγητό της πτήσης, 

αλλά είμαι πασιφιστής.

Η ζέζα με την γούνα σκανδαλίστηκε. 

Οι περισσότεροι επιβάτες του αεροπλάνου είχαν πάει στο Παρίσι για ψώνια.

Άλλη αντίληψη για το Χριστουγεννιάτικο δέντο

στο εμπορικό κέντρο.

Ακούω Λένα και ταξιδεύω.

Φτάνω στην Αθήνα, τρέχοντας στην κατάληψη της νομικής, βρίσκω την Εύα.

Την επόμενη πάλι πορεία.

Βία.

Βγαίναμε ζευγαράκια για να μην μας δέσουν.

ένας ματάς με αναγνώρισε.

-Επ εσύ, τι ομάδα είσαι; με ρώτησε για να με πλησιάσει.

Δεν τσιμπάω, φεύγω με γρήγορο βήμα.

''Kota Mask''

''1914-2014''

Ένα ζάκι μένει εδώ στο Ταζ Μαχάλ,

κοντά στην Ακρόπολη,

το κλείδωσαν όμως μέσα,

το φάντασμα του, κάνει γκραφίτι ακόμα,

με ένα καν που βρήκε πεταμένο,

το είχε πετάξει ο Ασόντ αλλά είχε λίγο μέσα,

του έκανε βουντού και δεν τελείωνε ποτέ.

Ο Ναρ τον είχε γνωρίσει, φορούσε μια μάσκα Αφρικάνικη,

ήταν το μόνο που του είχε απομείνει,

του την είχε αφήσει παπούς του,

που δεν γνώρισε ποτέ.

Ανάμεσα στους 2 μεγάλους πολέμους

έζησε στην Αφρική,

Κονγκό και Καμερούν, 

την φωτιά των ναζί δεν ήθελε να ζήσει.

Ταπεινός και φτωχός επέστρεψε στην μαύρη γη με τους λευκούς ανθρώπους,

μαζί έφερε και την μάσκα του μάγου που θεράπευσε.

Μάγος Αρχηγός, φιλόσοφος στην εξουσία

έπασχε απο ημικρανία και τυραννούσε τον μικρό λαό του.

Ξεψύχησε ο μάγος, ο παπούς και το τζάνκι.

Τη Μάσκα, ποτέ δεν πούλησε, να πάρει πρέζα.

Η πρέζα μοναδική του σύντροφος,

Πλάι στη κοκά κόλα και την σοκολάτα,

ότι χρειαζόταν για να επιβιώσει.

Ένα βράδυ η μάσκα πήρε την ψυχή του και την έριξε στον τοίχο

δίπλα στις γυμνόστηθες αφίσες και την νεκρωμένη του συνείδηση,

την έσπασε σαν το σπρέι που ποτέ δεν τελειώνει

κι όλα έγιναν μπλε.

Μπλε.

Μπλε.

''MTV''

Commition for Mtv Greece

.

Θυμάμαι την γιαγιά μου,

μας έβαζε στο καναπέ και βλέπαμε Μτν,

Τ`αγγλικό.
 Έπαιζε Nirvana, Jackson, Nauthy by Nature και άλλα,

όταν έπαιζε Μπαρτ χόρευα μπρέικ.

Τώρα δεν έχω ούτε τηλεόραση, ούτε καναπέ, ούτε γιαγιά, 

Ούτε το Mtv είναι πια music television.

''Bunny House''

''Pool''

''Φλαμίνγκο''

Στο Ελευθέριος Βενιζέλος, στον πάνω όροφο, όπως πας στα Mc Donalds, έχει μια έκθεση με αρχαιολογικά ευρήματα. Οι ταξιδιώτες σπάνια σταματούν εκεί, προτιμούν να πιουν έναν χάλια καφέ στα γρήγορα, βλέποντας τα αεροπλάνα να μαρσάρουν. Σε αυτή την έκθεση λοιπόν, έχει ένα κόσμημα με ένα μάτι, πολύ εντυπωσιακό. Νόμιζα πως αυτό το μάτι είναι πιο φρέσκια παράδοση αλλά απ`ότι φαίνεται η φάση του χάνεται στους αιώνες, λες να το είχαν και αυτοί για γούρι, για να μην τους ματιάζουν; 

Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Λάρνακα είδα την Λίμνη που αράζουν τα Φλαμίνγκο.

Τι νησί και αυτή η Κύπρος, πανέμορφη!

Κάποτε και στην Ελλάδα αρμένιζαν, Λιοντάρια, μαϊμούδες και Κύκλωπες! ΟK, Κύκλωπες όχι, αλλά ελέφαντες, ναι! Οι αρχαίοι έπλασαν στην φαντασία τους, τους Κύκλωπες, αφού βρήκαν κρανία ελεφάντων. Το κρανίο του ελέφαντα εκτός απ`το χαρακτηριστικό του μέγεθος έχει μια μεγάλη τρύπα στην μέση για την προβοσκίδα. Αυτό έκανε τους αρχαίους 'αρχαιολόγους' να υποθέσουν πως είναι το κρανίο κάποιου μυθικού πλάσματος που ονόμασαν Κύκλωπα, το οποίο ύστερα οι τυφλοί Όμηροι έβαλαν στην Οδύσσεια τους!

Όλα αυτά τα πλάσματα, μυθικά και πραγματικά, τώρα τα βλέπουμε μόνο σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. όπως την Κνωσό και το Ακρωτήρι.

Έτσι και εγώ έχοντας σαν παράδειγμα αυτούς τους ανώνυμους τοιχογράφους και αγγειογράφους έκανα ένα φλαμίνγκο παρέα με το προϊστορικό μάτι για γούρι,

Μακάρι τα φλαμίνγκο να αράζουν για πάντα στην Κύπρο και να μην τα διώξουν οι βάρβαροι κερδοσκόποι με τα φυσικά αέρια.

''Flamingo''

''Ayia Napa Street Art Festival''