''Πάρος''

150x90 cm, 

Acrylics on canvas.

''Ο μπότης του σκούρτζικα''

Τον Φλεβάρη που μας πέρασε, αν θυμάμαι καλά, βρέθηκα με τον Ser στο Λονδίνο.Ενώ πίναμε μπύρες στο τούνελ του Μπάνκσυ, συζητούσαμε για τις ιδέες μας και για το τι θέλουμε να κάνουμε όταν γυρίσουμε στην Ελλάδα. Μας ήρθε η ιδέα να βάψουμε αγγεία, αμφορεις ή μπότηδες, όπως τα λένε στην Κέρκυρα. Η ενετοκρατία επηρέασε την τοπική διάλεκτο η οποία χρησιμοποιείται εως και σήμερα.  

Το επόμενο βήμα θα ήταν να πετάξουμε τους μπότιδες από κάποιο μπαλκόνι του Λιστόν την ανάσταση, όπως παραδοσιακά κάνουν εδώ κάθε χρόνο λόγο του εθίμου που μάλλον έχει παγανιστικές ρίζες.  Όμως, δεν το κάναμε τελικά, λόγο κωλυσιεργίας.

Τυχαία βρήκα έναν μπότη, καλοκαίρι πια, μέσα του ζούσε ένας σκούρτζικας, δυστυχώς τον ξεσπίτωσα. Σκούρτζικες, ονομάζουν οι ντόπιοι ένα είδος μεγάλης σαύρας. Μετά απ`αρκετό πόλεμο με τον ιδιοκτήτη του για να με αφήσει να τον βανδαλίσω, αποφάσισα να κάνω αυτό που είπαμε με τον Αργύρη τότε στο Λονδίνο. Ίσως τον πετάξουμε από κάποιο μπαλκόνι του χρόνου το Πάσχα, καλά να μαστε.

 ''Mon Repos''

Acrylics on canvas, 

160x200 cm

Πάλι στο πόδι γράφω, φιλαράκια μου! Που λέει και ο Ζόνκε.

Αυτό το έργο το ονόμασα Μον Ρεπό, Έτσι λένε το μέρος στην Κέρκυρα,

που έκανε τις διακοπές του ο Βασιλιάς της Ελλάδος, ως που, μετά απ`το προηγούμενο δημοψήφισμα έγινε τέως και τώρα είναι τα μπάνια του λαού.

Θυμάμαι τον Ακίλε, βουτούσε στο Καρδάκι απ`τον πόντε και πιανόταν από`ναν βράχο στον βυθό,  άφηνε τον αέρα να βγει απ`τα πνευμόνια που ανέβαινε στην επιφάνεια σαν ασημένιες φυσαλίδες, κοιτούσε ψηλά μου χαμογελούσε.

Ενθουσιαζόμασταν με τα πάντα τότε, το γκράφιτι, το σκέιτ, ένα παλιό φορτηγό, έναν σκύλο, δυό μπόνγκος, δυό φωτιές, την άπνοια και το απέραντο γαλάζιο. 

Έκανε μπάνιο εκεί και ένας συνταξιούχος μπάτσος που μας έλεγε ότι είχε  παίξει στο Τζέιμς Μπόντ που είχε γυριστεί στην Κέρκυρα. 

Το ξαναείδα πρόσφατα, ο μπάτσος έκανε τον κομπάρσο μπάτσο.

Καλός ανθρωπάκος φαινόταν.

Μετά, βόλτα στον Ναό του Ηραίου, 7ος αιώνας π.Χ. και ακόμα οι κολόνες στέκονται.

Και τα δέντρα εδώ, αρχαία είναι. 

Με πήγες και εσύ εκεί στο θέατρο της Ρένας Βλαχοπούλου να ακούσουμε αφιέρωμα για τον Μίκη.

Μου είπες να πηδήξουμε την μάντρα όπως παλιά. 

Η στέγη του σπιτιού που μοιάζει εγγλέζικο κατέρρευσε, κρίμα. Εκεί δίπλα στο στάβλο δύο άλογα και ένας φράχτης από κλαδιά. 

Δύο άλογα, 

σαν το αέτωμα του ναού της Αρτέμιδος.

 Η Γοργό και πλάι της τα άλογα παιδία της, ο Χρυσαώρ και ο Πήγασος.

Απο κει μου ήρθε και το σχέδιο που έχω κάνει στο ξενοδοχείο Ευριπίδης στη Αθήνα και σε τατουάζ στον μηρό μου, όταν ήμουν φαντάρος στην Κύπρο.

-Μπέρδεμα- 

 Το αέτωμα αυτό, βρέθηκε στο Φιγαρέτο και είναι το πιο παλιό, λίθινο αέτωμα που σώζεται ως σήμερα. Μπορέιτε να το δείτε στο αρχαιολογικό μουσείο της Κέρκυρας.

Αυτό το κείμενο έγινε σαν τουριστικός οδηγός και γιαυτό σταματάω να γράφω.

Κάνει και πολύ ζέστη.