''Ο μπότης του σκούρτζικα''

Τον Φλεβάρη που μας πέρασε, αν θυμάμαι καλά, βρέθηκα με τον Ser στο Λονδίνο.Ενώ πίναμε μπύρες στο τούνελ του Μπάνκσυ, συζητούσαμε για τις ιδέες μας και για το τι θέλουμε να κάνουμε όταν γυρίσουμε στην Ελλάδα. Μας ήρθε η ιδέα να βάψουμε αγγεία, αμφορεις ή μπότηδες, όπως τα λένε στην Κέρκυρα. Η ενετοκρατία επηρέασε την τοπική διάλεκτο η οποία χρησιμοποιείται εως και σήμερα.  

Το επόμενο βήμα θα ήταν να πετάξουμε τους μπότιδες από κάποιο μπαλκόνι του Λιστόν την ανάσταση, όπως παραδοσιακά κάνουν εδώ κάθε χρόνο λόγο του εθίμου που μάλλον έχει παγανιστικές ρίζες.  Όμως, δεν το κάναμε τελικά, λόγο κωλυσιεργίας.

Τυχαία βρήκα έναν μπότη, καλοκαίρι πια, μέσα του ζούσε ένας σκούρτζικας, δυστυχώς τον ξεσπίτωσα. Σκούρτζικες, ονομάζουν οι ντόπιοι ένα είδος μεγάλης σαύρας. Μετά απ`αρκετό πόλεμο με τον ιδιοκτήτη του για να με αφήσει να τον βανδαλίσω, αποφάσισα να κάνω αυτό που είπαμε με τον Αργύρη τότε στο Λονδίνο. Ίσως τον πετάξουμε από κάποιο μπαλκόνι του χρόνου το Πάσχα, καλά να μαστε.